به دنبال آرامش

عده ای که در جستجوی آرامش و صلح درون بودند نزد پیری رفته و از او در این مورد پرسیدند،

استاد به نظر میرسد شما خیلی آرام و خشنود هستید و  همیشه لبخندی روی لبت است لطفا به ما بگو که راز خشنودی شما چیست؟

 

پیر گفت بسیار ساده است: 

من زمانی که دراز میکشم ،

دراز میکشم ..

زمانی که راه میروم ،

راه میروم ..

زمانی که غذا میخورم ،

 غذا میخورم ..

 

آنها عصبانی شدند و فکر کردند که پیر آنها را جدی نگرفته است.

به او گفتند که تمام این کارها را ما هم انجام میدهیم.، پس چرا خشنود نمی شویم و آرامش نداریم …

 

پیر به آنها گفت زیرا زمانی که شما  دراز میکشید به این فکر میکنید که باید بلند شوید. زمانی که بلند میشوید به این فکر میکنید که کجا باید بروید و زمانی که دارید میروید به این فکر میکنید که چه غذایی بخورید.

 

فکر شما همیشه در جای دیگر است و نه در آنجایی که شما هستید.

زمان حال تقاطع گذشته و آینده است و شما در تقاطع نیستید بلکه در گذشته و یا در آینده هستید؛

به این علت است که از لحظه هاتان لذت واقعی نمیبرید زیرا همیشه در جای دیگر سیر میکنید و حس میکنید زندگی نکرده اید و یا نمیکنید …