داستان عقاب

عمر عقاب از همه پرندگان نوع خود درازتر است
عقاب می‌تواند تا ۷۰ سال زندگی کند.
ولی برای اینکه به این سن برسد باید تصمیم دشواری بگیرد.
زمانی که عقاب به ۴۰ سالگی می‌رسد:
چنگال‌های بلند و انعطاف پذیرش دیگر نمی‌توانند طعمه را گرفته را نگاه دارند.
نوک بلند و تیزش خمیده و کند می‌شود
شهبال‌های کهن سالش بر اثر کلفت شدن پرها به سینه‌اش می‌چسببند و پرواز برای عقاب دشوار می‌گردد.
در این هنگام عقاب تنها دو گزینه در پیش روی دارد.
یا باید بمیرد و یا آن که فرایند دردناکی را که ۱۵۰ روز به درازا می‌کشد پذیرا گردد.
برای گذرانیدن این فرایند عقاب باید به نوک کوهی که در آنجا آشیانه دارد پرواز کند.
در آنجا عقاب نوکش را آن قدر به سنگ می‌کوبد تا نوکش از جای کنده شود.
پس از کنده‌شدن نوکش،  عقاب باید صبر کند تا نوک تازه‌ای در جای نوک کهنه رشد کند،  سپس باید چنگال‌هایش را از جای برکند.
زمانی که به جای چنگال‌های کنده شده، چنگال‌های تازه‌ای درآیند، آن وقت عقاب شروع به کندن همه پرهای قدیمی‌اش می‌کند.
سرانجا،٬ پس از ۵ ماه عقاب پروازی را که تولد دوباره نام دارد آغاز کرده …
و ۳۰ سال دیگر زندگی می‌کند.

چرا این دگرگونی ضروری است؟؟؟
بیشتر وقت‌ها برای بقا، ما باید فرایند دگرگونی را آغاز کنیم.
گاهی وقت‌ها باید از خاطرات قدیمی، عادت‌های کهنه و سنت‌های گذشته رها شویم.
تنها زمانی که از سنگینی بارهای گذشته آزاد شویم می‌توانیم از فرصت‌های زمان حال بهره مند گردیم.